Wij Herman vd Bos en Sylvia Kettenis zyn de eigenaars van Gizmo, een Shih Tzu van ongeveer 5 jaar nu. Wij hebben hem via een tip van een vriendin van ons opgehaald by een familie uit Eindhoven, die hem ook weer weggehaald hadden by een man waar Gizmo alleen maar in de schuur mocht zitten.

Doordat wy zelf een paar maanden daarvoor onze lieve schootzittende en knuffelaar Max hebben moeten laten inslapen, miste wij vreselijk een knuffelhond. Wij hoorde van Gizmo en hadden een foto van hem gezien en gelijk waren wij verliefd. Geen paspoort, geen chip, helemaal niets was er van hem. De dierenarts van de Zwarte Zee te Maassluis schatte Gizmo op een twee jaar.

Nu een aantal weken geleden werd Gizmo ziek, diaree, spugen en begin te niezen. Wy naar de Zwarte Zee, deze arts dacht aan een maag/darmvirus, antiobiotica pillen en ontstekingsremmers mee. Week later, Gizmo nog steeds beroerd, weer dierenarts en er werd blaasontsteking geconstateerd. Week later, nee Gizmo plaste nog steeds niet goed. Weer naar de Zwarte Zee en ja hoor Gizmo moest blijven voor fotoos e.d. onderzoeken. Toen zagen ze blaasstenen en een ervan had hy waarschijnlijk uitgeplast want Gizmo kon weer goed plassen, maar moest geopereerd worden een twee dagen later.

Op 11 oktober was het zover, Gizmo werd geopereerd en moest 1 nacht blijven, omdat hy verhoging had. Er waren 7 steentjes weggehaald. Naar huis met een antibioticakuur en ontstekingsremmers en aangepast voer. Gizmo mocht niets extraas meer. Heel vervelend voor hem omdat wij als baasje en vrouwtje het fyn vinden om onze vriendjes te verwennen. We hebben nl. nog 1 hondje genaamd Moos.

Maar goed, alles voor Gizmo zyn eigen gezondheid. Vrijdag 20 oktober moeten wy terug, maar helaas op het moment dat ik dit nu schrijf is Gizmo weer opgenomen. Sinds afgelopen woensdagavond plaste hy weer niet goed, gebeld naar de Zwarte Zee en gelijk daarheen. Er werd een volle blaas geconstateerd, dus weer fotoos en nu een catheter geplaatst, want er zitten 2 blaassteentjes die er misschien uitgaan door de katheter.

Dit hopen wij nu, zodat er niet weer een operatie aankomt. Gelukkig is de eerste operatie voldaan door de mensen van Quidem Carus, want wy beide zitten in de schuldhulpverlening. Wij zijn deze mensen enorm dankbaar, want zonder deze hulp had de eerste operatie zeker niet gedaan kunnen worden.

Nu moeten wij tot morgen even afwachten op de uitslag, maar ik wilde toch even mijn verhaal vertellen.

Bedankt namens Herman vd Bos en Sylvia Kettenis en natuurlijk een hondeknuf van Gizmo en zyn maatje Moos.